Bilim Dünyasını Karıştırmayı Başaran 5 Büyük Teori

Bilim dünyasında geçtiğimiz yüzyıllarda birbirinden farklı devrimsel teori ile çalkalanmalar meydana gelmiş durumda. Evrim Teorisi, Özel ve Genel Görelilik Teorileri gibi pek çok farklı teori mevcut. Fizik, kimya, biyoloji ve matematik alanında devrim yapan büyük 5 teoriyi sizler için bir araya getirdik.

1. Bilgi Kuramı – Claude Shannon (1948)

Bilginin niceliksel hale gelmesi ile ilgili olan uygulamalı matematik ve elektrik mühendisliği dalıdır. Claude E. Shannon tarafından güvenilir veri sıkıştırma, depolama ve iletme sinyalleri gibi işlemlerin keşfedilebilmesi için geliştirilmiştir. Günümüzde internetin gelişmesi, zip dosyalarının yaratılabilmesi, cep telefonları ve pek çok farklı icat bu kurama bağlı olarak geliştirilmiştir.

2. Oyun Kuramı – John von Neumann ve Oskar Morgenstern (1944)

1944 yılında ortaya çıkartılan oyun kuramı, 1950'li yıllarda pek çok farklı akademisyen tarafından da geliştirilmiştir. Sosyal bilimler, bilgisayar bilimleri ve felsefede kullanılan bir dal olarak bilinmektedir. 

3. Yanma Üzerine Oksijen Teorisi – Antoine Lavoisier (1770)

Oksijeni, oksijen olarak adlandıran ilk insan Antoine Lavoisier'dır. Kendisi oksijeni keşfetmemiştir. Oksijenin varlığını önceden bilen Lavoisier, oksijenin yanıcı bir madde olduğunu bilmiyordu. Bu çalışmalar modern kimyaya kadar uzanan büyük başarılar elde edilmesini sağlamıştır.

4. Özel Görelilik Teorisi – Albert Einstein (1905)

Bütün varlıklar bu kurama göre, varlığın fiziki olaylarının izafidir. Zaman, mekan ve hareket aslında birbirinden bağımsız değildir. Cisim zaman ile zaman cisim ile mekan hareket ile ve hareket mekan ile büyük bir bağlantı içerisindedir. Bu teori bilim dünyasının en iyi fikirleri arasında yer almaktadır.

5. Levha Tektoniği Kuramı – Alfred Wegener (1912) ve J. Tuzo Wilson (1960)

Eski dünya haritalarına bakıldığı zaman görülen kıtaların arasında ufak bir benzerlik ortaya çıkmıştır. Uyumu ve benzerlikleri fark eden bilim adamı ise Alfred Wegener adlı Alman bilim adamı olmuştur. Bu bilgi ışığında ilerleyen Wegener, tüm kıtaların dünyanın 1. zamanın 2. yarısına kadar olan süreçte tek parça halinde olduğunu söylemiştir.

İkinci ve üçüncü zaman dönemlerinde ise kıtaların parçalandığı belirtilmiştir. Parçalanma sonrası birbirinden uzaklaşan kıtaların arasındaki boşluklar ise su ile dolmaya başlamıştır. Böylelikle okyanuslar ve denizler oluşmuştur.